احلی

احلی چشمانت بود

آری تو طعم مرگ را پیشم عسل کردی . . .

عباس!

حس خوبی بود

عمو باشی و

دختر برادرت را سیراب کنی!

کاش این حس خوب را

از عباس نمی گرفتند

کوفیان!

پی نوشت:امشب حرکت میکنم ، دیدار حضرت ماه . . . 

حلال کنید . . . 

تو

تو

در تمامِ زبان‌ها

ترجمه‌ی لب‌خندی،

هر کجای جهان که تو را بخوانند

گُل از گُلِ‌شان می‌شکفد

از چشمانت می نویسم!

چشمانت 

سونامی از خواستن 

را در دلم راه می اندازد

دیگر توانی 

در این جسم خسته 

برای مقاومت نمانده!

از ازدواج می نویسم!

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

مرده شور!

مُرده‌شورم ببرَد

این که منم انسان نیست

مُرده‌ای بی‌سر وُ پاست

که صدایی دارد

و کلامی که در آن یکنفر از دور تو را می‌خواهد

مُرده‌شورم ببرَد

سخت بشوید "من" را

بنشاند در قبر

خاک بریزد رویش

آب بریزد رویم

شاید این‌بار درختی بودم

سایه‌ای داشتم وُ یکنفر از دور آمد

خستگی‌هایم را

از تنش بیرون کرد

گـیـلاس

وقتی برگشتی

لب‌های من

کاسه‌های پر از گیلاس‌اند

می‌گذارم برای تو

حلق آویز

چشم‌های تو

معنای تمام جمله‌های ناتمامی ست

که عاشقان جهان

دستپاچه در لحظه‌ی دیدار

فراموشی گرفتند و از گفتار بازماندند

کاش می‌توانستم ای کاش

خودم را

در چشم‌های تو

حلق‌آویز کنم...

شـرع

دستور شرع گفته حلال است یک نظر

من بعد از آن نظر به تو پلکی نمی زنم...

می آیی

می‌آیی

همه‌ی دنیا را خاموش کنم

بعد تو همه‌اش را روشن کنی؟

عباس معروفی