عاشقانه هایم برای تو مولایم
دیری است دلتنگ حضورت هستیم
و آنگاه که دلمان از زمین و زمان می گیرد
دعای فرجت زمزمه میکنیم
تو بیا
سوگند به جاده های انتظار
ما اهل کوفه نیستیم
جانمان قربان حضورت
تو بیا
جان فدا میکنیم
میترسم
نکند ندبه هایمان بوی نا امیدی بگیرد
و عهد هایمان بی حضور شود
تو بیا
قلبهایمان فرش راهت
یا صاحب الزمان
اللهم عجل لولیک الفرج
خدایا
میبینی
ناپیدا شده ام
خودم خواستم
آخر میدانی
اینگونه بهتر است
می خواهم قلبم برای تو خالی باشد
اصلا بگذار درهای دل را ببندم
اینگونه بهتر است
خودم و خودت
می پسندی
فکر میکنم
داشته هایم کم نیست
پس چرا باید راضی نباشم؟
مگر غیر این است
که خدا تقسیممان کرده؟
کسی از اخر_ این قصه نگفت
از تو با من کسی حرف نزد
کسی از دلتنگیه گنجشکها گریه نکرد
کسی تو خیابونای شلوغ قدم نزد
همه از عشق دم میزدن و هی هات
کسی از اخر این جاده چیزی نگفت
همه منتظرن بارون بودند اینجا
کسی از سوز_ زمستون چیزی نگفت
من هنوز منتظر نشستم اینجا
کسی از این کوچه شوم گذر نکرد
نحسیه این قصه هنوزم هست و
هیچکس این سیزده رو بدر نکرد
