نه با ورود بانوان به میادین ورزشی مشکلات زنان این مملکت حل میشود نه با عدم ورودشان مشکلات اسلام مسلمینی که بعضی ها در فکرش هستند...صرفا داریم با یک بدسلیقگی محض یک مطالبه زنان که نابجا هم نیست را بُلد می کنیم و عمومیتش را بیشتر می کنیم،آنوقت سه سال دیگر این مساله نه چندان مهم میشود باعث و بانی چندمیلیون رای بیشتر و باید در روزهایی که مملکت میخواهد سرنوشت آینده اش را انتخاب کند شاهد آن باشیم که چند سیاستمدار با40-50سال سابقه فعالیت سیاسی جلوی یکدیگر گریبان پاره کنند و وعده دهند که اگر رای بیاورند زنان را هم به استادیوم راه میدهند و خیلی زود مشکلات اصلی کشور لابلای این وعده های کم اهمیت به تاراج و فراموشی میرود!
تا4-5سال پیش بازی ها والیبال و بستکبال بدون هیچ حاشیه و دغدغه ای برگزار میشد،اینکه چندسال این سنت را جا بیاندازیم که زنان به تماشای ورزش هایی که در سالن برگزار میشود می توانند بیایند و بعد دوباره مانعش شویم احمقانه ترین کار ممکن است!تا وقتی جامعه به چیزی احساس نیاز نکند به سمتش حرکت نمی کند حالا بیاییم یک احساس نیاز بوجود آوریم و خودمان جلویش بایستیم مثل این است که تبلیغ سیگار را در بین دونیمه بازی فینال جام جهانی انجام دهیم و به کارشناس برنامه بگوییم بصورت تصنعی یک شعار در مذمت سیگار بدهد!
تا 5سال پیش اینگونه فکر می شد که اگر یک زن،وزیر شود چه ها میشود؛یک عده به انتهای آرزوهای آزادی خواهانه شان می رسیدند! و یک عده هم نگران این بودند مگر رجل سیاسی کم داریم که زن را وزیر کنیم(منظورم مصاحبه احمدتوکلی در واکنش به وزارت دستجردی نبود!!!)اما یک زن وزیر شد و همه دیدند آب از آب تکان نخورد و نتیجه اش هم شد خرداد سال پیش که شعار انتخاب وزیر زن که شعار ثابت همه انتخابات ها بود و هیچ دردی از این مملکت دوا نمی کرد بطور کامل فراموش شد!
