پفیوزیسم سیاسی بیداد کند :

و اما ماجرای ما این است ، نمیدانم تا چه اندازه یک فکر کوتاه میتواند باشد؟

هواپیمایی سقوط کرد و دل ما به درد آمد ، این یک اتفاق ساده نیست، یک میتینگ سیاسی نیست ، یک دیسکورس دانشگاهی نیست! این یک فاجعه ی انسانیست ، یک رنج بزرگ است ، مقصر کیست ؟

فرصتی فراهم شد تا دوباره به جان هم بیوفتند ، فرصتی شد تا احمدی نژادی هاو خاتمی ها 

و هاشمی ها و ملی گراهای افراطی به میدان نبرد بیایند و بساطی را رقم بزنند تا خود را 

مبرای از اشکالات جلوه دهند! زبان گشودند به طعنه و ناسزا و . . .

مشکل اساسی در این برهه از زمان یک چیز است ، واضح و مفهوم
عقده گشایی های سیاسی!
سیاست زدگان بی فکری که تشابهشان به زامبی های به دنبال مغز است 
تا فقط از ان ارتزاق کنند!
جماعت خود خاص پنداری که یقین شده است بر انها ، منجیان سیاست هستند.
و صد حیف از بزرگانی که رفتند و نماندند ببینند حاصل تلاشهایشان چه شده.

پ.ن: حلالمان کنید ، چندین روز در مشهد خواهم ماند