دوران هشت سال اصلاحات اگر دستاورد مهمی نداشته باشد در تولید پفیوزیسم سیاسی به خوبی عمل کرده است! از مصداق های پفیوزیسم می توان آقای صادق زیباکلام را مثال زد که همه گان ایشان را را با تحلیل های صدمن یه غازشان می شناسید که هر روز آواز دلخراشی را کوک و سمفونی بسیار جالبی را به عرضه نمایش می گذارد!
در یکی از اظهاراتشان در مورد جزایر سه گانه که متعلق به خاک جمهوری اسلامی ایران است فرموده اند:«متاسفانه بایستی گفت که داستان سه جزیره و یا اینکه اعراب خلیج فارس را خلیج عربی میگویند، در حقیقت بهانه ای است تا ما ایرانیان بغض و کینه های تاریخی مان را علیه اعراب بیرون بریزیم. سه جزیره بهانه ای است که ما و اعراب بغض و کینه های پنهانی اما تاریخی مان را نسبت به یکدیگر به نمایش دراوریم. والا هم ما و هم اعراب نیک می دانیم که آن سه جزیره ارزشی ندارند. آن سه جزیره، نه نفت دارند، نه گاز ، نه آلومینیوم، نه هیچ ماده ارزشمند دیگری ؛ نه از ارزشی ژئوپلیتیک برخوردارند ،نه ارزش نظامی، و نه ارزش استراتژیک دارند. هیچ فرقی نمیکند نه برای ما و نه برای اماراتی ها که آن سه جزیره تعلق به کدام کشور داشته باشد...»
مع الاسف باید گریست به حال جامعه ای که تحلیلگرانی همچون وی در داخل آن رشد و نمو پیدا می کنند! گرچه توانسته با همین آوازهای ناموزون خویش دلشیفتگان و مجیزه گویانی گرد خود جمع کند لیکن دانشجوی علوم سیاسی ای و جامعه ای که با چنین اساتیدی و با چنین افکاری و مواجهه باشد نیک باید گفت کشورش با پایان شومی مواجهه خواهد شد!!!
أنا العبد