تـــربــــت

می گفت بی دردی بلای مردمان است

بی درد بودن بدترین درد زمان است

شیطان قلم کرده است پاهای قلم را

می‌گفت ایمان قرن‌ها سهم بلا بود

جان‌های بی محنت نصیب کوسه‌ها بود

می‌گفت عمری در پناه دار بودیم

یک عمر زیر سلطه آوار بودیم

می‌گفت و ما انگار خواب خواب بودیم

خاموش چون عکس درون قاب بودیم

تصویرهای او ولی بیناتر از ما

با آن زبان بی زبان گویاتر از ما

تصویرهایش معنی فریاد می‌داد

بوی نبرد داد با بی‌داد می‌داد

سید مرتضی، بر اساس موازین فطرت خدایی قدم برداشت، قلم زد، فیلم ساخت و کار کرد. به همین دلیل الی یوم القیامه کارهای او زنده است. همه کارهایی که برای رضای خدا انجام می‌شود، زنده و جاوید می‌ماند؛ هر چند در یک مقطعی به آن بی‌التفاتی بشود.

در مقابل، محصولات جدیدی هم ارائه شد که در تضاد با فطرت بود. چنین محصولاتی یک مقطعی فقط می‌تواند دیگران را گول بزند، از راهکار غفلت استفاده کند و خود را حق جلوه بدهد، چون ریشه ندارد. به قول قرآن این، دانه هرزی است که بر روی سنگ می‌روید. هر عملی که بر این اساس انجام می‌شود، هبط می‌شود؛ ریشه ندارد و کف است. حجمی دارد و همه هم آن حجم را نگاه می‌کنند، اما یک حباب است و بعد دو مرتبه محو می‌شود.