جالب است این دوگانه ها همیشه در تاریخ بوده اند؛

دوگانه محمود کریمی - شجریان؛ 

دوگانه حاتمی کیا - اصغر فرهادی؛ 

دو گانه انقلابی - سازشکار؛

دو گانه جانباز خمینی - سینه چاک غرب؛

دوگانه ای که معیارش از آژانس شیشه ای تا جدایی نادر از سیمین؛

از صدور انقلاب تا اسکار سیاسی؛

از منبر کوتاه حسینیه امامزاده علی اکبر چیذر و هیات رایة العباس تا استدیو بی.بی.سی و هم کلامی با صادق صبای تجاوزکار؛

و از "عشق یعنی" حاج محمود تا "تفنگت را زمین بگذار" شجریان متفاوت است؛

سعید پای این خط ایستاده؛

حتی اگر رای هم نیاورد، در دلم احساس غرور می کنم که روزی رسید و دیدیم کاندیدای ریاست جمهوری که اینقدر نگرش دقیق و سالمی دارد. انقلاب یعنی همین رویش ها، یعنی همین سعیدها...