با تمام مخالفت های مراجع و مسئولین این مراسم برگزار شد . اما نکته مهم این داستان نیامدن مرد شماره 1 دولت جناب اسفندیار بود . .
رایتل بود و کیک و ساندیس بود، حالا ناهار هم بود، پذیرایی هم اتفاقا بد بود ، اینو از شعار یک پارچه ناهار ناهار حضار می شد فهمید .
علی رقم گذشته اینبار ورود زنان و دختران به همران مردان و پسران آزاد بود و آقای رئیس جمهور بالاخره تونست حرفش در مورد آزادی نشستن مختلط پسران و دختران در آزادی رو به کرسی بشونه . . .
رایتل که خوب سر کیسه رو شل کرده بود ، اگر به اینها بود با هلی کوپتر از بالا آبشاری روی سر مردم - مردمی که اصلا خبر نداشتن برای چه جمع شده اند - سیم کارت تخلیه می کردند تازه با 5 تومن شارژ اضافی . . .!!!
کار از اختلاط گذشت و رقص و پایکوبی آزادی رو کرد نایت کلوب کنتاکی و لاس وگاس آمریکا . .
محمود آمد ، محمود بدون اسفندیارش آمد . . .
تماشاگران به وجد آمدند و برایش شعار سر دادند :توپ ، تانک ، فشفشه ، ناهار ما چی میشه . .
موسیقی و آواز و رقص تمام ماهیت این جشن بود تا تماشاگران خوب فنر های کمر را نرم و گرم کنند . . .
و در آخر اسفندیارشان نیامد و محمود فرمود : زنده باد ایران و زنده باد عدالت . . .
زنده باد عدالتی که خون ها به دل ولایت می کند . . .
و لبیک یا خامنه ای رفت در پستوها و صندوقچه ها ، مظلومیت علی ع دوباره برای نسل ما آشکار شد . . .
چطوره که با عکس هایی مث این : http://tikpix.org/my_unzip/129751178019.jpg
افتخار می کنیم ولی با عکسی که گذاشتی نا(افتخار) ؟؟؟؟؟؟
بهتره نگران جفتش باشیم.
نه فقط یکی.